Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz, że to samo polecił czynić swoim ucz niom. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego, a ogłoszony w Liście św. Jakuba sakrament namaszczenia, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów, polecając chorych cierpią cemu i uwielbionemu Panu, by ich umocnił i zbawił. Nadto za chęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra ludowi Bożemu.

Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom, nie zachwiał się w wie rze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dot kniętym chorobą, potężną moc i obronę.

Sprawowanie sakramentu polega głównie na tym, że kapłani Kościoła po włożeniu rąk na chorych modlą się z wiarą i namaszczają ich olejem uświęconym błogosławieństwem Bożym; obrzęd ten oznacza łaskę sakramentalną i równocześ nie jej udziela.

Warto wiedzieć, że:

- sakramentu tego udziela się osobom, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku;

- sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia yzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby na stąpiło poważne pogorszenie;

- przed operacją można udzielić namaszczenia chorych, jeżeli przyczyną peracji jest niebezpieczna choroba;

- osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, można udzielić na maszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.

- chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, należy udzie lić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby to, gdyby byli przytomni.

Jest to sakrament uzdrowienia; daje siłę i ulgę w cierpieniu. (Nie jest zarezerwowany dla umierających!) Dlatego należy odpowiednio wcześniej wezwać kapłana. Jeśli ma być udzielona Komunia święta, prosimy o przygotowanie miejsca (stół, biały obrus, świece...)

Zachęcamy domowników, obecnych w czasie wizyty kapłana, do czynnego uczestnictwa w liturgii sakramentu, by wspierać chorego swoją modlitwą. (Wychodzimy z pokoju chorego tylko na czas spowiedzi!)

W wypadku dłuższej choroby czy też z racji podeszłego wieku, można poprosić o regularne udzielanie Eucharystii.

Istota Sakramentu

Nie jest to "ostatnie namaszczenie", ale sakrament uzdrowienia i umocnienia, w którym Bóg dodaje siły i łaski, aby chrześcijanin wytrwał w chorobie i jeśli to możliwe powrócił do zdrowia. Cierpienie znoszone razem z Chrystusem staje się sytuacją zbawienia.

W każdej chwili w razie potrzeby

można wezwać kapłana,

by udzielił sakramentu namaszczenia chorych.